در خرابه بی تو | نزار القطري - محمد فهيم اكبر | DAR KHARABA BE TU
نالهٔ ز بس که نمودم به دشت و صحرا
من هول صرختي في الوديان والبراري
I cried and screamed so much in these plains and deserts
آب شد ز غم جگر کوه و سنگ خارا
ذابت الجبال والصخور الصماء من شدة حزني
the stones and the mountains melted in my sorrow
خاک این خرابه شود عاقبت مزارم
وفي الأخير مزاري سيكون في تراب هذه الخرابة
the soil of these ruins has become my grave
درد دختر تو ندارد دگر مداوا
ولا هناك أي علاج لمرضي
there is no cure for your daughter’s pain
********
طفله آنه گلبي لله يشتكي عذابه
كودكي هستم وشكايتم را به خدا ميگويم
I am a child and I tell Allah my complaint
يا دوه جروحه ياللي فرگتك مصابه
اى دواى زخمهايم اى كه از فراقت در مصيبتم
O medicine for my wounds, O who‘s separation is my distress
لو عليّه ناشدت؟ رقيّه بالخرابه
اگر خبر رقيه را در خرابه بگيرى
if you get the news of Ruqayah in the ruins
راح أموت وآنه حلمي شوفتك يَبابه
مرده خواهم بود و آرزوى ديدارت به دلم خواهد نشست
I will be dead and the desire to see you will be in my heart
دهري لو جبل ولا عجيبه لو تهدم
اگر صبرم كوه باشد خواهد از هم پاشيد
If my patience was a mountain, it would fall apart
*********
وقتی در سفر ز شتر بر زمین فتادم
عندما وقعت من الناقة على الأرض
During our journey, when I fell to the ground from the camel
پا برهنه بودم و بر خارها نهادم
كنت حافيا ووضعت قدمي على الأشواك
my feet were bare and thorns were in my way
می دویدم از عقب کاروان به صحرا
كنت أركض خلف القافلة في الصحراء
I ran after the caravan in this desert
وآنه أمشي كلّي جرح
در حين راه رفتن زخمى بودم
I was injured while walking
وأنته راسكِ ٱعله رمح
ولى سر تو بر نيزه ها بود
but your head was on the spears
عينه من تصد لي يرجعون
وقتی نگاهم ميكردى كاروان بر ميگشت
when you looked at me, the caravan was returning
مات ابوج ينادي شمر
شمر داد ميزد كه پدرت مرد
Shimr screamed: “Your father died”
وآنه أگولنِ أنتَ بدر
من ميگفتم كه تو ماهى
I was saying that you are the moonlight
مختفي وتجيني تجي اشلون
ولى پنهان شده اى و نخواهى آمد
but you are hiding and you will not come out
ميدويدم از عقب كاروان به صحرا
كنت أركض خلف القافلة في الصحراء
I ran after the caravan in this desert
کردم هر چه ناله نیامد کسى به دادم
ما كان أحد يأتي ليسمع أنيني
despite my cries, no one came to my help
***********
آه از جگر ز فراق تو می برارم
من وسط كبدي أصرخ آه على فراقك
My heart cries and screams after you
بیا که من تاب جدائی دیگر ندارم
أقبل إلي يا أبتي لأنني لا أتحمل الفراق
come back, I can’t bear this separation anymore
ای پدر ز کینهٔ چرخ کهن در عالم
يا أبتي من ظلم الدهر علينا
o father, this world has put me in a cruel situation
چون شب سیاه ز غم گشته روزگارم
أصبحت علينا الأيام كالليالي
my days have become as dark as the darkest night
**********
آنه طفلتك يبويه وأنته تدري بيّه
من دخترت هستم اى پدر و تو خوب مرا ميشناسی
I am your daughter, o father, and you know me well
مربِّطه إديّه وأمشي بالغرب سبيّه
دستم را بستند و در غربت اسير شده ام
they tied my hands and I am trapped in exile
بسمك أصرخ وأنادي يا قلب رقيه
تو را صدا ميزنم كه اى قلب رقيه
I am calling you, o Ruqayah's heart
ألتفت لعلّي أنظرك تجي إليّه
شايد لحظه اى بيايى ومرا ببينى
maybe you could come and see me for a moment
حگِّي لو عليكَ أنوحُ ودمعتي تهل دم
حق دارم كه برايت بگريم واشكهايم جاری شود
I have the right to cry for you and let my tears flow
************
گر بود سرشک غم از دیدهام روانه
إن كانت دموع الأسى تجري من عيني
Alas, these tears of sorrow fall from my eyes
مرغ پر شکستهام افتادهام ز لانه
لأنني طير صغير ووقعت من العش
I’ve become a bird with broken wings far from my home
پای من ز محنت ایام گشته زخمی
تورمت قدماي من محنة الأيام
my feet are injured from the trials of these times
دمعي من عذابي يصب
اشكم از شدت عذاب جارى میشد
My tears were flowing from the intensity of the torment
والشمر ولانه ضرب
و شمر ما را كتك ميزد
and Shimar was beating us
والأشد علينه يسبُّون
و از همه بدتر كه ما را دشنام ميدادند
and worst of all, they insulted us
ما كأنّه جدي نبي
اصلا انگار جد ما پيامبر اكرم نيست
as if our grandfather is not the Holy Prophet
لو أنادي أين أبي
اگر داد بزنم كه پدرم كجاست
If I shout, where is my father,
بالسياط إليّه يضربون
با چوب خيزران ما را ميزنند
they beat us with bamboo sticks
پای من ز محنت ایام گشته زخمی
تورمت قدماي من محنة الأيام
my feet are injured from the trials of these times
جسم من سیاه شده از ضرب تازیانه
لقد اسود متني من شدة الضرب بالسياط
and this body of mine is bruised from all the whips
*************
میزدند سنگ مرا این گروه غافل
كانوا يرجموننا هذه الفرقة الغافلة
They were throwing stones at me, this unaware group
در سفر به شهر به شهر و منزل به منزل
في سفرنا من مدينة لأخرى ومن منزل إلى منزل
traveling from city to city and house to house
طعنهٔ که وقت ز اغیار میشنیدم
عند سماعي لشماتة الأعداء
the sarcasm that I used to hear from strangers
می زدم ز غصه و غم سر به چوب محمل
كنت أضرب رأسي بخشبة الهودج
because of sadness I used to beat my head on the carrier wood